Helena Kozłowska, znana również jako Bela Frisz, a po mężu Schöncherz, była niezwykłą postacią w historii Polski. Urodziła się 24 września 1906 roku w Oświęcimiu i odeszła 23 listopada 1967 roku w Warszawie. Jej życie to pasmo zaangażowania w działalność polityczną i społeczną, szczególnie jako działaczka Komunistycznej Partii Polski (KPP).
W 1943 roku dołączyła do Zarządu Głównego Związku Weteranów Marynarki (ZWM), co stanowiło jej pierwszy krok w stronę ważnych funkcji w polskim ruchu komunistycznym. Od 1944 roku brała czynny udział w pracach Komitetu Centralnego Polskiej Partii Robotniczej (KC PPR), a jej kariera polityczna rozwijała się szybko. W latach 1948–1959 była członkinią Komitetu Centralnego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (KC PZPR).
W ramach KC PPR pełniła funkcję zastępczyni kierownika oraz kierowniczki Wydziału Propagandy, co miało miejsce w latach 1945–1947. Od 1954 roku zajmowała pozycję zastępczyni kierownika Wydziału Organizacyjnego KC PZPR, co świadczy o jej znaczącej roli w strukturach partii.
Kozłowska była także działaczką Komisji Rewizyjnej KC PZPR oraz członkinią Rady Naczelnej ZBoWiD, co podkreśla jej wpływ na różnorodne aspekty życia politycznego w Polsce.
Życiorys
Helena Kozłowska, urodzona 24 września 1906 roku w Oświęcimiu, pochodziła z rodziny Szymona i Felicji, która miała żydowskie korzenie i osiedliła się w Galicji. Po ukończeniu gimnazjum rozpoczęła karierę zawodową jako księgowa w Krakowie. W 1929 roku, w początkowej fazie swojej działalności politycznej, wstąpiła do Komunistycznej Partii Polski (KPP).
W drugiej połowie 1930 roku została aresztowana z powodu swojej aktywności komunistycznej i umieszczona w więzieniu św. Michała. Po odbyciu kary, którą zrealizowała m.in. na oddziale kobiecym Pawiaka oraz „Serbii”, Helena stała się aktywną członkinią zarządu komuny więźniów politycznych. Jej zaangażowanie w działalność polityczną nie ustało, mimo że po zwolnieniu w lutym 1935 roku, zaczęła pracować w MOPR jako sekretarz okręgowa w Płocku i Warszawie Podmiejskiej.
Jej historia była naznaczona kolejnym aresztowaniem w okresie VIII 1936–I 1939. Po wybuchu II wojny światowej w 1939 roku Helena przeniosła się do Białegostoku, gdzie ukierunkowała swoje działania na pracę dziennikarską w „Wolnej Pracy” oraz jako instruktorka komitetu MOPR. Po ataku Niemiec na ZSRR, mogła kontynuować swoje działania w Generalnym Gubernatorstwie, a w maju 1942 roku powróciła do Warszawy, gdzie przystąpiła do Polskiej Partii Robotniczej (PPR).
W czasie swojej działalności współpracowała z „Trybuną Wolności” oraz „Głosem Ludu”, a także pracowała w redakcjach „Głosu Warszawy” i „Przeglądu Tygodnia”. Została członkinią Zarządu Głównego ZWM, gdzie była także współautorką deklaracji ideowej. Pełniła funkcję zastępczyni dowódcy batalionu „Czwartaków” odpowiedzialnej za sprawy polityczno-wychowawcze.
W lipcu 1944 roku dołączyła do tymczasowej Centralnej Trójki PPR. Podczas powstania warszawskiego aktywnie formowała oddziały Armii Ludowej, organizując dowództwo i kierując propagandą. W wyniku działań wojennych była dwukrotnie ranna. Po zakończeniu walk w styczniu 1945 roku zaangażowała się w organizowanie Rady Miejskiej Żyrardowa, a następnie pracowała w aparacie partyjnym.
Od 3 maja 1945 roku pełniła funkcję posłanki do Krajowej Rady Narodowej w imieniu Polskiej Partii Robotniczej. Zmarła i została pochowana w Alei Zasłużonych na Powązkach Wojskowych w Warszawie, w kwaterze A27-tuje-19.
Helena Kozłowska była wielokrotnie odznaczana, w tym dwukrotnie Orderem Sztandaru Pracy I klasy, Orderem Odrodzenia Polski, Krzyżem Partyzanckim oraz Medalem za Warszawę 1939–1945. Otrzymała również Medal 10-lecia Polski Ludowej w 1955 roku, Odznakę Grunwaldzką, a także odznaczenie honorowe „Za zasługi dla Gdańska” w 1960 roku oraz Złotą odznakę honorową „Za Zasługi dla Warszawy” w 1967 roku.
Jej życie osobiste również było dramatyczne; mąż Henryk Schöncherz, działacz KPP, został zamordowany przez Niemców w lipcu 1941 roku.
Upamiętnienie
Helena Kozłowska pełniła funkcję patronki ulicy w Warszawie od 30 maja 1986 roku aż do 9 listopada 2017 roku. Jej pamięć jest szczególnie obecna na terenie dzielnicy Mokotów, gdzie społeczeństwo może oddać hołd jej życiu i działalności.
Przypisy
- ul. Kozłowskiej Heleny [online], Instytut Pamięci Narodowej [dostęp 06.03.2023 r.]
- Zarządzenie Zastępcze Wojewody Mazowieckiego z dnia 09.11.2017 r. w sprawie nadania nazwy ulicy, „Dziennik Urzędowy Województwa Mazowieckiego”, Warszawa, dnia 10.11.2017 r., poz. 10117.
- Uchwała nr 96 Rady Narodowej Miasta Stołecznego Warszawy z dnia 30.05.1986 r. w sprawie nadania nazw ulicom, „Dziennik Urzędowy Rady Narodowej m.st. Warszawy”, Warszawa, dnia 09.07.1986 r., nr 17, poz. 207.
- Dziennik Urzędowy Rady Narodowej m.st. Warszawy, nr 13, 15.08.1967 r. s. 1-2.
- Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku, nr 1, 10.02.1961 r., s. 5.
- M.P. z 1955 r. nr 14, poz. 141.
- Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze. cmentarzekomunalne.com.pl. [dostęp 30.11.2019 r.]
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Andrzej Zdebski | Maciej Majkut | Beata Szydło | Jan Knycz | Józef Krawczyk | Grzegorz Gołdynia | Jerzy Dolinkiewicz | Jacek Grosser | Janusz Marszałek | Czesław Wójtowicz | Dorota Niedziela | Stanisław Cios | Krzysztof Klęczar | Waldemar Klisiak | Marian Czerwiński (komunista) | Zbigniew Starzec | Stanisław Brzeźniak | Albert BartoszOceń: Helena Kozłowska