Kazimierz Panek to postać wyjątkowo ważna w historii polskiej weterynarii oraz turystyki górskiej. Urodził się 15 lutego 1873 roku w Oświęcimiu, a swoje życie zakończył 13 listopada 1935 roku w Bydgoszczy. Jako lekarz oraz weterynarz, zdobył renomę jako profesor w Akademii Medycyny Weterynaryjnej we Lwowie, gdzie przekazywał swoją wiedzę oraz doświadczenie.
Panek był również aktywnym działaczem turystycznym. Angażował się w rozwój turystyki górskiej, będąc członkiem Komendy Związkowej Stałych Drużyn Sokolich. Jego pasje obejmowały również sporty zimowe, a w szczególności narciarstwo oraz taternictwo, co czyni go prawdziwym miłośnikiem gór.
Co więcej, Kazimierz Panek był współzałożycielem i pierwszym redaktorem czasopisma „Taternik”, które stało się ważnym źródłem wiedzy dla wszystkich entuzjastów górskich wypraw. Jego działalność miała istotny wpływ na promocję i rozwój turystyki w Polsce, a także na środowisko akademickie związane z weterynarią.
Edukacja i działalność zawodowa
Ukończył Gimnazjum św. Anny w Krakowie, po czym podjął studia medyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie w 1897 roku zdobył stopień doktora medycyny. W 1903 roku zainicjował studia weterynaryjne na Akademii Medycyny Weterynaryjnej w Lwowie. Ukończył je w 1906 roku, uzyskując dyplom lekarza weterynarii oraz uzyskując tytuł profesora nadzwyczajnego.
W 1913 roku, siedem lat po ukończeniu studiów, otrzymał mianowanie na profesora zwyczajnego w dziedzinie fizjologii. Przez lata 1918–1920 piastował urząd rektora Akademii, a także prowadził wykłady na Uniwersytecie Lwowskim oraz Politechnice Lwowskiej.
W czasie I wojny światowej zaangażował się w działalność w armii austro-węgierskiej, gdzie zarządzał centralnym laboratorium bakteriologiczno-epidemiologicznym w Wiedniu i koordynował szpitale zakaźne. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości osiedlił się w Bydgoszczy, gdzie objął kierownictwo Wydziału Higieny Zwierząt w Państwowym Instytucie Naukowo-Rolniczym, który od 1927 roku został przekształcony w oddział Państwowego Instytutu Naukowego Gospodarstwa Wiejskiego w Puławach.
W tym okresie prowadził badania z zakresu chemii bakteriologicznej, koncentrując się na bakteriologicznych aspektach gruźlicy oraz nosacizny.
Działalność w skautingu i polityczna
Na początku XX wieku Kazimierz Panek zaangażował się w działalność społeczną oraz turystyczną, co miało znaczący wpływ na jego późniejsze aktywności. Od około 1900 roku był członkiem Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, gdzie dążył do promowania aktywnego stylu życia oraz zdrowia fizycznego wśród młodzieży.
Jego pasja do pracy z młodzieżą znalazła również odzwierciedlenie w działalności skautowej. Od 1911 roku Panek stał się jednym z kluczowych działaczy tej organizacji, a w latach 1914-1918 piastował stanowisko naczelnym komendantem skautowym. W tym okresie przyczynił się do rozwoju ruchu skautowego w Polsce, inspirował młodych ludzi do aktywności oraz budowania postaw obywatelskich.
Jednocześnie był zaangażowany w życie polityczne oraz społeczne, działając zgodnie z narodowodemokratycznymi przekonaniami. W 1925 roku Panek objął przewodnictwo struktury bydgoskiej Związku Ludowo-Narodowego, gdzie jego wpływ na lokalne życie polityczne był znaczący. Działalność ta pokazuje jego poświęcenie dla spraw narodowych oraz społecznych, które były dla niego ważne przez całe życie.
Działalność turystyczna, taternicka i narciarska
Kazimierz Panek był osobą wyjątkowo aktywną w dziedzinie turystyki oraz sportów górskich na początku XX wieku. W latach 1900-1909 zaangażował się w taternictwo, a już od około 1903 roku przewodził grupie taterników znanej jako „Bacówka”, która liczyła około dziesięciu członków, w tym m.in. Ignacego Króla.
Panek był członkiem Towarzystwa Tatrzańskiego, a w latach 1906-1907 pełnił funkcję wiceprzewodniczącego. W latach 1907-1909 objął stanowisko przewodniczącego Sekcji Turystycznej tegoż towarzystwa, z której w późniejszym czasie wywodził się znany Klub Wysokogórski. Jego wkład w organizację i rozwój taternictwa był znaczący; m.in. doprowadził do powstania czasopisma „Taternik”, którego został pierwszym redaktorem w 1907 roku. Zasiadał również w kolegium redakcyjnym tego wydania aż do 1910 roku.
W 1907 roku jego działalność przybrała jeszcze szerszy zasięg, kiedy to został współzałożycielem oraz pierwszym prezesem Karpackiego Towarzystwa Narciarzy we Lwowie, które prowadził do 1909 roku. Jego zaangażowanie w zakresie sportów zimowych oraz górskich organizacji miało ogromne znaczenie dla lokalnej społeczności i przyszłych pokoleń miłośników gór.
Po zakończeniu swojej aktywnej działalności, Kazimierz Panek został pochowany na bydgoskim cmentarzu św. Wincentego à Paulo, pozostawiając po sobie trwały ślad w historii taternictwa i narciarstwa w Polsce.
Rodzina
Kazimierz Panek miał syna Jerzego, który był taternikiem oraz autorem licznych artykułów dotyczących tematyki górskiej. Jerzy studiował medycynę na Uniwersytecie w Poznaniu oraz miał możliwość nauki na tajnym Uniwersytecie Warszawskim. Niestety, Jerzy Panek zmarł na jesieni 1943 roku w Warszawie, występując pod nazwiskiem Jerzy Lipiński. Warto również zaznaczyć, że taternictwo było formą aktywności uprawianą nie tylko przez niego, ale także przez jego siostrę Władysławę Panek-Jankowską oraz jego żonę, lekarkę Florę Mirę Ogórek-Pankową.
Przypisy
- a b c d e Wielka encyklopedia tatrzańska Zofii i Witolda Paryskich, wersja internetowa - www.z-ne.pl, hasło „Kazimierz Panek”. [dostęp 21.10.2017 r.]
- Jan Snopko, Udział członków "Sokoła" w zbrojnej walce o niepodległość Polski (1914-1919), w: Niepodległość i Pamięć 15/2 (28), 2008 r., s. 42.
- Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004 r.
- Bolesław Chwaściński: Z dziejów taternictwa. O górach i ludziach. Warszawa: Sport i Turystyka, 1988 r., s. 236, 240.
Pozostali ludzie w kategorii "Inne":
Józef Jakubowicz (więzień obozów) | Aleksander Merker | Zofia Dunajczan | Adam Druks | Szymon Kluger | Beata MorawiecOceń: Kazimierz Panek