Bohdan Geisler

Wojsko i służby mundurowe

Bohdan Maria Józef Geisler to postać, która zapisała się w historii jako podpułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego oraz Polskich Sił Zbrojnych. Urodził się 7 grudnia 1896 roku w Oświęcimiu, gdzie rozpoczął swoją drogę wojskową.

Jego życie zakończyło się 28 lutego 1957 roku w Wielkiej Brytanii, jednak jego osiągnięcia w służbie wojskowej pozostają ważnym elementem historii Polski.

Życiorys

Bohdan Maria Józef Geisler przyszedł na świat 7 grudnia 1896 roku w Oświęcimiu.

Był synem Eugeniusza Geislera (1870–1924) oraz Sabiny z Klęsków (1867–1920), a w jego rodzinie znajdowało się pięcioro rodzeństwa: Maria (1898–1937), Irma (1899–1987), Wanda (1904–1957), Tadeusz (1906–1970) oraz Adam (1909–1912).

Przed wybuchem I wojny światowej, Geisler aktywnie działał w lokalnej społeczności samborskiego oddziału „Sokoła”, pełniąc rolę komendanta tamtejszych drużyn skautowych. W sierpniu 1914 roku dowodził swoimi harcerzami. W tym samym roku zdał egzamin dojrzałości w arcyksiężniczce Elżbiety w Samborze i planował rozpocząć studia w dziedzinie medycyny.

W trakcie I wojny światowej walczył w 2 pułku ułanów Legionów Polskich. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, przyjęto go do Wojska Polskiego, gdzie brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Z dniem 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana, z senioratem na 1 czerwca 1919 roku oraz 1780. lokatą w korpusie oficerów piechoty, przynależąc do 80 pułku piechoty z siedzibą w Słonimiu.

W 1923 roku pełnił funkcję w Doświadczalnym Centrum Wyszkolenia w Rembertowie, pozostając w statusie oficera nadetatowego 70 pułku piechoty w Jarocinie. 1 lutego 1924 roku powrócił do swojego macierzystego pułku.

Później rozpoczął naukę na VII Kursie Normalnym w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie, który kontynuował od 1926 do 1928 roku. Ukończenie kursu, 31 października 1928 roku, zaowocowało przyznaniem mu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego oraz przydzieleniem do Szkoły Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej. 27 stycznia 1930 roku otrzymał awans na majora z senioratem na 1 stycznia 1930 roku i 87. lokatą w korpusie oficerów piechoty.

23 października 1931 roku został przeniesiony do dowództwa 29 Dywizji Piechoty w Grodnie na stanowisko szefa sztabu. Następnie, 26 stycznia 1934 roku, przeszedł do 81 pułku piechoty w Grodnie jako dowódca batalionu. W latach 1937 lub 1938 roku awansował na podpułkownika w korpusie oficerów piechoty. Był także wykładowcą przedmiotu z zakresu taktyki ogólnej na I kursie Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie.

W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku pełnił rolę szefa sztabu Poznańskiej Brygady Obrony Narodowej. Po bitwie nad Bzurą, która miała miejsce 18 września, został wzięty do niewoli niemieckiej. Jego detencja trwała aż do wiosny 1945 roku, obejmując m.in. pobyt w Oflagu IV A Hohnstein (numer jeniecki 49028). Po uwolnieniu wstąpił w szeregi Polskich Sił Zbrojnych i był aktywny w Komisji Historycznej Sztabu Głównego.

Po zakończeniu działań wojennych, Bohdan Geisler osiedlił się w Wielkiej Brytanii, gdzie w 1954 roku dołączył do Komisji Reorganizacyjnej Skarbu Narodowego. 23 września tego samego roku, stał się członkiem Tymczasowej Głównej Komisji Skarbu Narodowego. Od 10 grudnia 1954 do 7 czerwca 1955 roku pełnił funkcję kierownika Ministerstwa dla Spraw Obywateli Polskich na Obczyźnie w rządzie Stanisława Mackiewicza. Zmarł 27 lutego 1957 roku, pośmiertnie mianowany pułkownikiem w korpusie oficerów piechoty. Jego ostatnie miejsce spoczynku to Brompton Cemetery w Londynie (sektor J).

Ordery i odznaczenia

Oto wyróżnienia i odznaczenia przyznane Bohdanowi Geislerowi, które odzwierciedlają jego zasługi i wkład w historię Polski.

  • Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski – przyznany pośmiertnie 11 maja 1957,
  • Krzyż Niepodległości – nadany 25 stycznia 1933,
  • Krzyż Walecznych – przyznany czterokrotnie,
  • Złoty Krzyż Zasługi – nadany 25 maja 1939.

Przypisy

  1. Opracowanie stanu zachowania grobów rządowych w Wielkiej Brytanii [online], Fundacja "Pomoc Polakom na Wschodzie" im. Jana Olszewskiego [dostęp 17.04.2023 r.] (pol.).
  2. Bogdan Maria Geisler. nekrologi-baza.pl. [dostęp 26.03.2017 r.]
  3. Bogdan Maria Józef Geisler. myheritage.pl. [dostęp 26.03.2017 r.]
  4. a b Geisler. tele.pw.edu.pl. [dostęp 26.03.2017 r.]
  5. Zwolnienia i mianowania ministrów. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 86, Nr 15 z 15.12.1954 r.
  6. Komunikat o nadaniu Orderu Odrodzenia Polski. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 41, Nr 5 z 01.07.1957 r.
  7. M.P. z 1933 r. nr 24, poz. 33 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  8. M.P. z 1939 r. nr 121, poz. 282 „za zasługi w służbie wojskowej”.
  9. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 28.01.1930 r., s. 24.
  10. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 23.10.1931 r., s. 328.
  11. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 37, 493.
  12. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 26.01.1934 r., s. 10.
  13. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 132, 198.
  14. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 05.11.1928 r., s. 364.
  15. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 288, 364.
  16. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 14.02.1924 r., s. 66.
  17. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 325, 420, 1507.
  18. Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 68.
  19. Aleksander Kuczera: Samborszczyzna. Ilustrowana monografia miasta Sambora i ekonomii samborskiej. T. 2. Sambor: Księgarnia Nauczycielska w Samborze, 1937, s. 368–369.
  20. Wykaz Legionistów ↓, tu podano, że urodził się w Samborze.
  21. Wykaz Legionistów ↓.
  22. Sprawozdanie 1914 ↓, s. 50, 58 tu jako „Bohdan Marya Józef Geisler”.
  23. Sprawozdanie 1914 ↓, s. 50, 58.
  24. Dembiński 1969 ↓, s. 2, awans został ogłoszony w Dzienniku Personalnym Nr 1 z 1957 r.

Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":

Edward Honkisz | Edmund Wilkosz | Władysław Chciuk | Karol Czichowski | Irena Kuśnierzewska-Kabatowa | Eugeniusz Grandowski

Oceń: Bohdan Geisler

★★★★★
Średnia ocena:4.83 Liczba ocen:5