Jan (Beber) z Oświęcimia

Informacje na temat młodości Bebera są dość skąpe. Jest jednak pewne, że był synem Mikołaja i pochodził z Oświęcimia. W 1449 roku uzyskał tytuł magistra sztuk wyzwolonych. Jako profesor teologii zyskał znaczącą renomę, a jego zbiór biblioteczny był szczególnie bogaty i zróżnicowany.

Biblioteka Jana Bebera składała się z wielu cennych dzieł, w tym rękopisów oraz pierwodruków. Większość z tych zbiorów mylnie przypisywana była aż do połowy XX wieku innym znanym postaciom, takim jak Jan (Sacranus) z Oświęcimia. W jego zasobach można było znaleźć m.in. różnorodne słowniki autorstwa Hugwicjusza z Pizy, św. Papiasza oraz Piotra Lombarda.

Beber posiadał także dzieła filozoficzne, które zawierały prace takich myślicieli jak św. Albert, św. Tomasz z Akwinu oraz John Wyclif. Nie brakowało w jego zbiorze także komentarzy Jakuba z Placencji do pism Arystotelesa, dzieł Jana Buridana, Alberta z Saksonii i wielu innych znakomitych autorów. Zbiory teologiczne Bebera obejmowały traktaty antyhusyckie, a także dzieła klasyczne, humanistyczne, prawnicze, medyczne i astrologiczne.

Warto podkreślić, że zbiór Bebera był bardzo różnorodny, zwłaszcza w zakresie traktatów medycznych oraz astrologicznych. Zawierał on cenny zbiór wiedzy z tych dziedzin, który został częściowo zakupiony od Andrzeja Grzymale z Poznania. W jego bibliotece występowały nie tylko rękopisy pergaminowe z XIII i XIV wieku, ale również wiele kodeksów papierowych powstałych w wieku XIV, w tym kodeks medyczny datowany na lata 1364-1368 związany z działalnością studium generale Kazimierza Wielkiego.

Jan Beber z Oświęcimia zmarł w Krakowie w 1482 roku. Po jego śmierci bogaty księgozbiór, a częściowo jeszcze za jego życia, trafił do bibliotek Akademii Krakowskiej. Jedynym znanym inkunabułem, który otrzymał Jan z Pilicy, był przywilej do dożywotniego użytkowania tej cennej kolekcji.